فیبر نوری

اطلاعات به روش‌های مختلف از نقطه‌ای به نقطه دیگر منتقل می‌شود، به عنوان مثال وقتی با تلفن صحبت می‌کنیم صدا به سیگنال تبدیل شده و از طریق کابل‌های مسی منتقل می‌شود یا تلفن همراه که از امواج رادیویی استفاده می‌کنند.
راه دیگری برای ارسال و دریافت اطلاعات وجود دارد. و این یکی از کارآمد‌ترین راه‌ها برای انتقال اطلاعات از یک نقطه به نقطه دیگر می‌باشد که فناوری فیبر نوری نام دارد.
در این فناوری از طریق کابل‌های نازک ساخته شده از شیشه و پلاستیک که به عنوان کابل فیبر نوری شناخته می‌شوند، ارسال اطلاعات انجام می‌شود. داده‌های کدگذاری شده از طریق فیبر نوری به صورت پالس‌های نوری عبور داده می‌شوند.

این سیستم انتقال داده بسیار قابل اعتماد است و سرعت قابل توجهی دارد. از فیبر نوری معمولاً در جاهایی استفاده می‌شود که سرعت انتقال و یکپارچگی داده‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است و نیاز به طی مسافت زیاد نسبت به انواع دیگر انتقال اطلاعات است.

انواع مختلف کابل فیبر نوری

فیبر نوری تک حالته (single-mode):

طراحی این نوع از فیبر نوری به گونه‌ای انجام شده است که قطر کم (۹ میکرون)، در نتیجه شکست نوری کمتری را در خود دارد که باعث عبور نور با حداقل انعکاس در مسیر و ایجاد مودال یا حالت حرکتی تک حالته می‌شود. مستقیم‌تر شدن مسیر حرکت نور باعث افت کمتر و برد بسیار بیشتری به نسبت فیبر چند حالته می‌باشد. در این نوع، از دیودهای لیزری برای تزریق نور استفاده می‌شود، طول موج فیبر تک حالته ۱۳۱۰ نانومتر و ۱۵۵۰ نانومتر است. 

پر مصرف‌ترین کابل فیبر نوری در جهان از نوع تک حالته می‌باشد. این کابل نسبت به نوع چند حالته داده‌های کمتری را حمل کرده ولی مسافت بیشتری را طی می‌کند. جنس فیبرهای تک حالته معمولا از شیشه می‌باشد.